Ο κίνδυνος για γενετικές μεταλλάξεις και οι έλεγχοι των δοτών σπέρματος - Ο αριθμός απογόνων ανά δότη Ημερομηνία:
Σήμερα 13/12/2025, 08:48 - Εμφανίσεις: 15
Η αποκάλυψη ότι σπέρμα δότη από τη Δανία με σοβαρή παθογόνο μετάλλαξη στο ογκοκατασταλτικό γονίδιο TP53, που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, χρησιμοποιήθηκε επί χρόνια για τη γέννηση σχεδόν 200 παιδιών σε 14 χώρες -μεταξύ αυτών και 18 στην Ελλάδα- έχει σημάνει παγκόσμια ανησυχία.
Με 11 οικογένειες στη χώρα μας να βρίσκονται σήμερα σε αγωνία και την έρευνα να συνεχίζεται, οι αρμόδιες Αρχές προσπαθούν να χαρτογραφήσουν πλήρως τα περιστατικά.
Όπως έκανε γνωστό ο καθηγητής Αιματολογίας-Ογκολογίας του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», Αντώνης Καττάμης, σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, ένα παιδί που γεννήθηκε από το γενετικό υλικό τού δότη έχει χάσει τη ζωή του, ενώ από καρκίνο νοσεί και το αδερφάκι του.
Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά με σπέρμα τού δότη από τη Δανία.
Όπως προκύπτει από ειδικούς επιστήμονες η υπόθεση αποκαλύπτει πως ακόμα και τα αυστηρά πρωτόκολλα δεν μπορούν να μηδενίσουν πλήρως το ρίσκο.
Την ίδια ώρα, η συζήτηση για τον αριθμό των παιδιών που θα μπορούσε να γεννηθούν από έναν δότη ανοίγει ξανά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για σταθερούς, διεθνείς κανόνες που θα διασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τα παιδιά και τους γονείς.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Για το σοβαρό αυτό ζήτημα, που έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία σε οικογένειες και επιστημονική κοινότητα σε όλη την Ευρώπη, το ΑΠΕ – ΜΠΕ συνομίλησε στην ομότιμη καθηγήτρια Γενετικής, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ, Jan Traeger- Συνοδινού, πρώην διευθύντρια Εργαστηρίου Ιατρικής Γενετικής, τακτικό μέλος της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (2021-2024), ώστε να αποσαφηνίσει τους πραγματικούς κινδύνους, τα όρια των γενετικών ελέγχων και τα κενά που ανέδειξε η υπόθεση του δότη με τη μετάλλαξη στο TP53.
Η καθηγήτρια εξηγεί τι ισχύει σήμερα στην Ελλάδα για τους ελέγχους των δοτών και τον αριθμό χρήσεων των γαμετών, αλλά και γιατί, παρά τα πρωτόκολλα, δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί πλήρως ο κίνδυνος εμφάνισης μιας σπάνιας γενετικής νόσου.